bu paragrafta bir kedi konuşuyor, belirteyim...
Abdullah bin Sahr adlı sahabe, kedileri çok severmiş. bir gün cübbesinin cebinde yavru bir kediyle dolaşırken görülmüş. bunun üzerine, arkadaşları onu 'Ebu Hureyre' [kediciklerin babası] diye çağırır olmuşlar. Peygamberimizin de kedileri varmış. gözdesi olan kedinin adı Müezza'ymış. Müezza, karamel renginde, kısa tüylü bir habeş kedisiymiş. Allah'ın elçisi, camiye gideceği bir vakit, hırkasının üzerinde uyuyan Müezza'yı rahatsız etmemek için, hırkanın bir kolunu sessizce kesmiş. Peygamber'i her fırsatta ziyaret eden ve ondan 5374 hadis rivayet ederek, kırılması imkânsız bir rekora imza atan Ebu Hureyre, sürekli yanında kedilerle dolaşıyordu. Hz. Muhammed zaten kedi besliyordu. kediler, develerden ve köpeklerden farklı olarak ev içlerinde, bahçelerde ve bilumum hoşbeş mekânlarında insanlara yakın olduklarına göre... düşünüyorum da, Peygamber'in sohbetlerinde en çok bulunan, ona en çok kulak veren, dünya gözüyle onu en çok gören hayvan kedi olsa gerek. Müezza'ya ve Peygamber'e arkadaşlık eden türdeşlerime hem imreniyorum, hem de onlarla gurur duyuyorum.
"korkma ben varım" - sayfa: 219
0 yorum:
Yorum Gönder